Nun primeiro momento unha ou varias verbas cóansenos como pedindo paso, as demais debemos deixar que flúan por si mesmas sen poñer trabas.
Non debe importar como soen nin se realmente nos conveñen. Deixando atrás as conviccións de cada un o proceso será máis creativo.
Nese intre de inundación e desbordamento, non debemos buscar unha orde, o propio caos pode xerar constelacións perfectas, o momento da revisión virá logo.
As primeiras palabras dun poema danas os deuses e as demais o traballo. Aquí entra o oficio do escritor.
Outros artigos
- O poeta como un pequeno Deus- Segredos poéticos
- A creación poética
- A foto ben merece un haiku
No hay comentarios:
Publicar un comentario