A poesía é unha porta a través da cal podemos tocar, escoitar, ver, ulir e degustar sen necesidade de intermediarios nin obxectos tanxibles.
Para chegar a esa creación, debemos traballar as verbas e as súas fórmulas, con elas profundizamos nos sentidos, nas emocións, mobilizando así o pensamento e inquietando a alma, sin que para iso coloquemos límites, portas ou fronteiras; pero si buscando o vocábulo exacto en cada verso, en cada estrofa.
A sensibilidade do poeta convértese na bandeira do propio poema, sendo o seu sinal de identidade e ao mesmo tempo, forxándoo de universalidade.
Outros artigos relacionados:
-O poeta como un pequeño Deus
-Consellos para converterse en escritor
No hay comentarios:
Publicar un comentario