viernes, 26 de noviembre de 2010

Estrofas de 4 versos


                                                     Foto: Marcos García


A COPLA, catro versos de arte menor, riman en asoante os pares e quedan soltos os impares

Exemplo: Cuando me pongo a cantar
               me salen en vez de coplas -a-
               las lágrimas de los ojos ---
               los suspiros de tu boca. -a- (Machado)


SEGUIDILLA (Catro versos, o 1º e o 3º de 7 sílabas e o 2º e 4º de 5 sílabas), riman en asoante ou en consoante alternativamente, tamén poden rimar os de 5 e quedan soltos os de 7. As veces a seguidilla vai seguida dun bordón (conxunto de 3 versos, o 1º e  3º de cinco sílabas con rima asoante, o segundo de 7 sílabas, vai solto).

Exemplo: Torerillo en Triana  -a-
               frente a Sevilla        -b-
               Cántale a la sultana  -a-
               tu seguidilla.            -b-               (G. Diego)

              Pues andáis en las palmas ---
              ángeles santos                  -a-
              que se duerma mi niño      ---
             ¡tened los ramos!            -a-          (Lope de Vega)


Moitas veces a SEGUIDILLA é como sigue:

Exemplo: Una fiesta se hace        --
               con tres personas        -a
               una baila, otra canta     -- (con bordón)
               y el otro toca.              -a
               Ya me olvidaba            -b
               de los que dicen "ole"  --
               Y tocan palmas.          -b             (Machado)


CUADERNA VÍA. Utilizouse polos poetas do Mester de Clerecía durante os séculos XIII e XV. Algúns chámanlle "TETRÁSFORO MONORRIMO", son catro versos alejandrinos (14 sílabas) que riman entre sí.

Exemplo: Mester traigo fermoso non es de juglaría
               mester es sin pecado, ca es de clerecía,
               fablar curso rimado por la cuaderna vía
               a sílabas cunctadas, ca es grant maestría.  

                                                                  
(Libro de Alexandre, posiblemente de Gonzalo de Berceo o Juan Lorenzo de Astorga)


REDONDILLA Catro versos octosílabos que riman en asoante: 1º-4º, 2º-3º)

Exemplo: La tarde más se oscurece    a
               y el camino que serpea        b
               y dévilmente blanquea         b
               Se enturbia y desaparece     a

CUARTETA Catro versos octosílabos que riman en asoante 1º-3º; 2º-4º

Exemplo: Y todo un coro infantil
               va cantando la lección
               mil veces ciento mil, cien mil
               mil veces mil, un millón.

*NOTA* O CUARTETO é unha redondilla de arte maior. O SERVENTESIO é unha cuarteta de arte maior.


CUARTETO. Catro versos de arte maior que riman como a Redondilla ABBA


SERVENTESIO. Catro versos de arte maior que riman como a Cuarteta ABAB


O SONETO Chámaselle tamén "estrofa mixta". Composición poética de orixen Italiano, formada por 14 versos endecasílabos é dicir 11 silabas cada un, ou Alexandrinos (catorce sílabas), distribuídos en dous cuartetos e dous tercetos.

Os cuartetos deben compartir as mesmas rimas, e os tercetos poden compoñerse a gusto do poeta coa única condición de que compartan polo menos unha rima.

Se ben no soneto clásico adoita presentar o esquema CDC DCD ou CDE CDE, a estructura métrica do soneto é, pois, ABBA ABBA e CDC DCD ou CDE CDE.

A partir do s. XIX compóñense sonetos con versos alejandrinos e incluso con versos de arte menor, tamén se usa o serventesio en lugar do cuarteto.

SONETO CON ESTRAMBOTE. O estrambote (do italiano strambotto) é un verso ou serie de versos que se engaden a un poema de estrutura fixa, como o soneto. Un exemplo de soneto con estrambote é "Ao túmulo do rei Felipe II en Sevilla", de Miguel de Cervantes; aos catorce versos de que consta o soneto engádense tres máis, que constitúen o estrambote.

O soneto con estrambote persegue case sempre unha finalidade humorística; é de notar que do substantivo estrambote deriva o adxectivo estrambótico, que significa, segundo a Real Academia Española, "extravagante, irregular e sen orde".

Exemplo: AL TÚMULO DEL REY FELIPE II EN SEVILLA

              Voto a Dios que me espanta esta grandeza
              y que diera un doblón por describilla,
              porque ¿a quién no sorprende y maravilla
              esta máquina insigne, esta riqueza? (Miguel de Cervantes Saavedra)


              
Outros artigos de interés:
- A negra terra: Manuel Rivas
-A estrofa- Estrofas de 2 versos
-A Rima

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...