Quen, coma Rosalía para alumiñar-nos, a terra e a nós, quen coma Luz Casal para facernos sentir os seus versos. Unha unión para soñar nunha mañán de domingo. Un bico(co teu permiso colócote a dereita do meu blog, para visualizarte directamente). Grazas
Raíz Verde, estou totalmente de acordo contigo. Galiza estará sempre en débeda con Rosalía, sempre. Éncheme de delicia o ver que disfrutáchedes todos co poema e a música tanto como disfrutei eu. Moitas grazas maribel por colocar a este afeccionado a literatura no teu blog. Grazas
Gustame este poema e luz casal o borda, na miña opinión
ResponderEliminarEste poema é un deses poemas que mete á literatura no entorno da litetura universal, dos crean canón.
ResponderEliminarGaliza sempre en débeda con Rosalía.
Unha aperta!
Quen, coma Rosalía para alumiñar-nos, a terra e a nós, quen coma Luz Casal para facernos sentir os seus versos. Unha unión para soñar nunha mañán de domingo. Un bico(co teu permiso colócote a dereita do meu blog, para visualizarte directamente). Grazas
ResponderEliminarRaíz Verde, estou totalmente de acordo contigo. Galiza estará sempre en débeda con Rosalía, sempre.
ResponderEliminarÉncheme de delicia o ver que disfrutáchedes todos co poema e a música tanto como disfrutei eu.
Moitas grazas maribel por colocar a este afeccionado a literatura no teu blog. Grazas