O nace-lo día, xusto no momento no que aínda non fuxiu a noite, camarada raposo saúdasme.
Mirámonos os ollos uns micro segundos, onde escapas receoso. Sei que andas tra las miñas galiñas, eu tras de ti buscando algunha pegada, imaxinando o teu percorrido o redor do alpendre no que esperas paciente topar a túa oportunidade, un despiste meu, un xesto.
No meu alboio inexpugnable prosperan os ratos, comen o millo, o pan, os ovos, fano coa impunidade que lles dá as mallas de ferro, non ai gato, curuxa ou raposo que entre nos seus dominios, eles alí, son os amos.
Nas miñas reflexións, sabes que che deixaría entrar amigo raposo, para que controlases a poboación deses indesexables, pero sei que as galiñas iríante entreter.
No hay comentarios:
Publicar un comentario