A sensibilidade da escritura é adquirida cando se seguiu un proceso de familiaridade cos libros e a lectura. Cando un neno aprende a deletrear, a sílabear e a ler, pero tamén para rabiscar e facer derrames, para montar e unir a ortografía ou as letras, e en definitiva a escribir. Na adolescencia hai un interese para escribir poemas de amor. Na facultade de tomar notas e resumir. Na vida diaria ou nas actividades profesionais, somos obrigados a usar modelos, como cartas, informes, proxectos.
Mais cando é para o pracer, as cousas cambian. Teño o pracer de escribir para expresar os meus pensamentos a través dunha técnica milenaria. Escritura creativa. "O escritor como un pequeno deus".
Nota: Oxe as cousas van mellor que onte, arranchei os meus textos, e sinto que o arume volve as neuronas.
Concha, xa sabes isto te afecta.
ResponderEliminarSi. Xa me din conta nada máis lelo. E alégrome de que foses recuperando os textos para arranxalos e de que o arume volvese ás túas neuronas.
ResponderEliminarBiquiños.
véxote animado!
ResponderEliminar[iso anima]
bueh, eu na adolescencia non escribía poemas de amor. Escribía preguntas e preguntas e preguntas, para as que aínda non encontrei as respostas.