Xogar a ser poetas non é doado, xa que temos que poñer no papel o poder de dicir e máis non dicir. Usar o doble sentido, armonizar una combinación perfecta de palabras, e cargalos con contidos como se fose a primera vez que se conta un feito.
O facelo entre varios implica dificultades, pero o feito de intentalo engrandécenos.
Friedrich Hölderlin dí: "Correspondenos a nós, poetas, estar en pé ante as tormentas de Deus. Con a cabeza espida, para prender coas nosas máns o lóstrego de lúz do Pai, a él mesmo e facer chegar o pobo envolto en cantigas o don celeste"
Non che é este o meu pensamento, pero quedar queda chulo.
Os comentarios o pé do Exercicio poético IV, marcan o rumbo do noso poema. Penso que o día 13 será una boa fecha para publicalo definitivamente no blog segundo as vosas correcións.
Eu sigo aprendendo.
A min venme estupendamente asistir dende o interior da construcción dun poema.
ResponderEliminarBicos.