Este fin de semana non subín a miña horta a carón do regato.
Espertei con ilusión as sete e media coma sempre.
Pero desta vez foi para arrachar un relato. Os arranchos levánse mal con migo e o tempo esgotoume. Deron as dez, nos preparamos, e nos nosos silencios ficamos mirando a Praia de Bon, ela cos seus pensamentos, eu dixerindo outro relato que se me desvanece.
Nota: a clave está na ILUSIÓN, pinchar EMILIO VARÓ e disfrutar.
Frente ó mar, a ilusión volta, reméxese, encóntrase nas ondas (encabuxadas ou non)e os silencios cheiños de sons da terra. Bicos de sal
ResponderEliminarO mar xa é en sí un fermoso relato, na cresta da onda durme a verba esperando chegar a area da páxina. Biquiños.
ResponderEliminarEMILIO DURÓ perdón pola incidencia
ResponderEliminar